Veerkracht

31 okt Veerkracht

Zoveel mensen die ik in mijn werk tegen kom vertegenwoordigen het begrip veerkracht. Om hierover meer te vertellen is het nodig het begrip ‘veerkracht’ te omschrijven zodat duidelijk wordt hoe ik het in mijn werk zie. De meest gebruikte omschrijving is “het vermogen om, na te zijn uitgerekt of ingedrukt, weer de oorspronkelijke vorm of positie aan te nemen”. In mijn werk benoem ik veerkracht als “het vermogen om met een ingrijpende gebeurtenis/situatie om te gaan en de draad weer op te pakken”. Het is een essentieel verschil met de eerste definitie. Omdat na een ingrijpend verlies het leven nooit meer zijn oorspronkelijke vorm of positie aanneemt.

Ik ontmoet veel nabestaanden. Soms is er voorafgaand aan het overlijden een (lange) periode van zorg geweest. Wetend dat er in de nabije toekomst een definitief afscheid komt. Mee bewegend tussen hoop en vrees. Zij moeten ondertussen werk, huishouden, opvoeding van kinderen en sociale activiteiten er bij doen. Die als klap op de vuurpijl met een enorme leegte achterblijven. En voor een volgende grote uitdaging staan: het leven opnieuw vormgeven zonder die belangrijke ander. Maar ook komen er mensen in mijn praktijk die heel plotseling iemand zijn verloren. Door een ongeluk, acute ziekte, zelfdoding. En steeds wéér ben ik onder de indruk van de enorme veerkracht die zij bezitten om uit het diepe dal omhoog te klimmen. Tijdens mijn gesprekken met hen getuigt het heen en weer bewegen tussen het verdriet en het oppakken van het dagelijks leven van een enorme veerkracht.

Afgelopen vrijdag organiseerde ik, samen met collega’s, een avond in de aanloop naar Allerzielen (2 november). Vele lichtbootjes gingen met even zoveel herinneringen, wensen en hoop voor de toekomst de IJssel op. Het was een prachtig gezicht. De lichtbootjes staan bij mij vaak centraal. De symboliek van het besturen van een schip door storm en noodweer, zonder richting, zonder veilige haven in zicht is voor velen terug te zien in hun rouwproces. Ook in de gesprekken die avond met nabestaanden zag en hoorde ik weer die veerkracht. Het vermogen om het leven opnieuw een kans te geven. Om het schip te blijven besturen en op zoek te blijven naar een nieuwe koers. En ja, die wordt afgewisseld met een radeloze pijn, wanhoop en moedeloosheid.

Misschien lees je dit en ben je zelf iemand die op dit moment al zijn veerkracht nodig heeft om een verlies te boven te komen. Of misschien ben je al wat verder op weg en gaat het minder op kracht en meer vanzelf. En anders kennen we allemaal wel iemand die een ingrijpend verlies mee maakt. Vanaf hier zet ik al deze mensen, die met veerkracht in staat zijn hun leven opnieuw vorm te geven na een verlies, in het licht!!!