De dood is voor velen een moeizaam thema. Het verstoort onze plannen, het onbezorgd kunnen leven, vrolijkheid. Vooral jonge mensen houden zich er niet mee bezig en vinden het ook geen prettig onderwerp. En toch krijgen ook zij te maken met de dood.
Verlieskracht geeft aandacht aan de dood en rouw zodat het een normaal onderdeel kan zijn van ons leven. Met normaal wordt niet bedoeld dat je er makkelijk overheen stapt en weer door moet met leven. Wel dat we de dood en rouw open tegemoet durven treden. Dat kan door onze onmacht en onwetendheid aan te pakken. Want veel van het onvermogen om te handelen bij overlijden en rouw komt voort uit het feit dat het een onbekende wereld is.
BREDERE BENADERING
Rouw benaderd vanuit de sociale context
De dood en rouw worden tot nu toe vooral benaderd vanuit het individu. En het behoeft weinig woorden om te vertellen dat het uiteindelijk ook een individueel proces is. Er is ook al veel geschreven en gezegd over de laatste levensfase en hoe mensen rouwen. Heel waardevol want het geeft zicht op hoe ingrijpend en ingewikkeld stervens- en rouwprocessen zijn. Wanneer iemand overlijdt zijn de meesten er korte tijd wel om iemand op te vangen maar daarna neemt het leven zijn beloop en staan nabestaanden vaak voor de eenzame taak om de dagelijkse bezigheden en rouwen te combineren. Dat levert nog vaak problemen op waardoor een grote groep mensen vastloopt en professionele hulp zoekt om verder te kunnen leven na een ingrijpend verlies.
Het uitgangspunt van Verlieskracht© is echter dat 95% van de mensen in staat is om het verlies van een dierbare te integreren in zijn leven, zonder noemenswaardige problemen. En dus zonder professionele hulp. Mits……de mensen in zijn of haar directe omgeving een veilig en stabiel vangnet vormen om vanuit daar de draad van het leven weer op te pakken. Vandaar dat Verlieskracht© sterven en rouwen benadert vanuit drie perspectieven (zie model) met de sociale context als basis. Het gaat hier om alle sociale relaties die iemand heeft. Zij zijn de primaire hulpbron voor iemand in rouw. Op het moment dat zij een goed vangnet vormen, wordt de stap naar het oppakken/behouden van maatschappelijke rollen/posities (denk aan werk, school, vrijwilligerswerk) makkelijker. Deze rollen/posities geven structuur, afleiding en vaak ook voldoening aan het dagelijks bestaan. Daarnaast zijn het plekken waar mensen steun kunnen krijgen van vrienden, collega’s. Wanneer er een goede basis is in de sociale context en mensen in staat zijn hun maatschappelijke positie(s) weer op pakken, zal dat het individuele rouwproces vergemakkelijken. Het goed kunnen doorlopen van een rouwproces maakt het vervolgens eenvoudiger sociale relaties en maatschappelijke posities te behouden, etc. Niet het individuele rouwproces vormt dus het uitgangspunt, maar het sociale vangnet. Om dit sociale vangnet hiertoe goed uit te rusten is Verlieskracht opgericht. Om iedereen die iemand in zijn omgeving heeft die een ingrijpend verlies meemaakt, te kunnen ondersteunen en zo een impuls geeft aan het rouwproces.
OVER HANNEKE
Hanneke van de Plassche: Het gezicht achter Verlieskracht
In 2013 maakte ik de overstap naar het werken binnen de uitvaart. Sindsdien combineer ik mijn werk als uitvaart- en rouwbegeleider met mijn jarenlange ervaring als trainer/coach en organisatieadviseur. Alles wat ik tegen kom in mijn werk binnen de uitvaart (www.inliefdeloslaten.nl) neem ik mee om mijn werk voor Verlieskracht© vorm te geven. Mijn ervaringen gebruik ik bij het trainen en coachen van professionals die in hun werk te maken krijgen met de dood: (huis)artsen, verpleegkundigen, verloskundigen, medewerkers van de Stichting Thuis Sterven, etc. En zij die in hun werk te maken krijgen met rouw zoals leidinggevenden, bedrijfsartsen, HR adviseurs, docenten, leerlingbegeleiders. En uiteraard voor hen die er direct mee te maken krijgen. Zij het door een eigen verlies of doordat iemand in hun directe omgeving een dierbare verliest. Ik werk voor Verlieskracht© samen met verschillende inspirerende partijen die elk op hun eigen vlak een bijdrage leveren aan het creëren van een volwaardige plek voor sterven en rouwen.
Ik ben getrouwd met Bram en samen hebben we drie zoons. We werken beiden hard maar maken ook veel tijd vrij om met ons gezin te zijn. Om onze vrienden en familie te zien en om lekker te sporten. Dagelijks bezig zijn met de dood maken deze momenten voor mij nog intenser en waardevoller.
OVER CAROLINE
Caroline van Wijhe: Het gezicht achter Verlieskracht
Op mijn 26ste verloor ik onverwachts mijn broer. Ik had nog nooit met verlies en een rouwproces te maken had gehad, maar ineens was het overal, doorlopend. Lange tijd vond ik het een eenzaam proces. Het verdriet ervoer ik als een gebrek, als een vaardigheid die ik kennelijk niet bezat. Ook schaamde ik me, omdat ik het zó moeilijk vond. Later leerde ik dat al die dingen horen bij rouw, en dat daar niets raar of onnatuurlijks aan is. Het gemis is er nog steeds, maar mijn relatie ermee is totaal veranderd.
Iedereen krijgt vroeg of laat met verlies te maken. Het roept vragen bij ons op, waarbij de grootste vraag van allemaal misschien wel is: hoe kom je hier doorheen? Dáár wil ik graag bij helpen. Daarom voelde het vak van uitvaart- en rouwbegeleider voor mij als een natuurlijke stap.
Ik wil me er graag voor inzetten om mensen te helpen in het proces. Of dat nu is om de uitvaart te organiseren en in die belangrijke week aanwezig te zijn, of juist in de maanden of jaren erna een aanspreekpunt te zijn voor alles waar je nog mee worstelt, want het ís niet eenvoudig. Met Hanneke deel ik een vergelijkbare kijk op rouw en verlies, waardoor Verlieskracht voelt als een warm bad.
Samen met mijn man en drie kinderen, woon ik in Geesteren, in de Achterhoek, waar ik een ontvangstruimte heb. Wilt u liever bij u thuis of ergens op locatie afspreken, dan is dat geen enkel bezwaar: inmiddels ken ik mijn weg door heel Nederland. Mijn achtergrond is die van tekstschrijver, redacteur en vertaler, en ik werk daarnaast met veel plezier als trouwambtenaar.
IN LIEFDE LOSLATEN
“Binnen In liefde loslaten begeleid ik mensen en gezinnen bij afscheid nemen. In drie verschillende fases kun je een beroep op mij doen: vóór het overlijden, het vormgeven van een uitvaart en bij rouw. In alle fases van afscheid nemen en herstel na verlies is mijn begeleiding afgestemd op wie je bent, hoe je leeft en met wie. Speciale aandacht heb ik voor kinderen. Zij verdienen een volwaardige rol en evenveel erkenning voor hun verlies.”
